Kleinkunsticoon Jan De Wilde (°1/1/1944 - Aalst) hangt de tournee “Hèhè! Wat een Jan!” op aan zijn 75ste verjaardag. Het is een uitermate succesvolle tour met bijna allemaal uitverkochte concerten. De Arenbergschouwburg is bijna uitverkocht, er zijn slechts enkele plaatsen niet bezet.

De avond begint met beeldfragmenten van een jonge Jan De Wilde voor hij en zijn kompanen het podium opkomen. Jan (zang en gitaar) wordt bijgestaan door gitarist Eddy Peremans, drummer Jo Soetaert, bassist Mario Vermandel, pianist Kries Roose en violiste Liesbeth De Lombaert. Voorts wordt voor bepaalde nummers beroep gedaan op het blazersensemble bestaande uit Bart Coppé (trompet en bugel), Geert Vanhassel (tuba), Wim De Pauw (trombone) en Johan Van Neste (hoorn). Ze openen met “Hèhè”, meteen één van zijn grootste hits. De klank zit meteen goed en het is indrukwekkend hoe elk instrument apart tot zijn recht komt. Hij leidt “Apocalyps” in met een verwijzing naar Johannes de evangelist en ook naar de bosbrossers die denken dat het einde der tijden nakend is (misschien is dat wel zo). Hij is zenuwachtig hier in 't Stad te moeten optreden want weet dat de Antwerpenaars een kritisch publiek zijn. De gitaar moet vanavond tot achter de komma goed gestemd zijn. “Communisten” is een frivole, met balkaninvloeden behepte song. Het schrijnende verhaal van de softenonkinderen wordt verteld in “Anneke Weemaes”. Hij had de naam Weemaes gekozen omdat je die niet veel tegenkwam, even later zag hij te pas en te onpas een caminonette met die naam erop passeren. Een langoureus “Hier In Aaigem” is met de fantastische vioolpartij van Liesbeth De Lombaert een hoogtepunt in de set. Jan zijn favoriet nummer is “Zussen” dat een aangepast arrangement meekrijgt, Jan luistert het nummer met wat gefluit op.

Voor “Lieve Loemoemba, Klotepa” voegt het vierkoppige blazersensemble zich bij de groep. Het gaat over het hondje van zijn toenmalige overbuurvrouw en een aanklacht tegen het te snel doodspuiten van huisdieren. Gaan we ouderen die nutteloos en morsig zijn ook maar een spuitje geven? Het geluid is nu voller maar behoudt toch de nodige nuance. Jan is peter van een jongen uit Gistel, die nog zijn communie gedaan heeft bij de toenmalige g(h)ulpbisschop Vangheluwe, zowaar in de naam van Hod de Geilihe Heest. Het lied “De Westvlaamsche Leeuw” zou hem zijn vriendschap met Willem Vermandere gekost hebben. Hij weet ook niet of hij het lied in Harelbeke gaat brengen. “'Een Vrolijk Lentelied” schreef hij op twintig minuten (tekst en muziek), voorwaar het bewijs dat de beste songs spontaan opwellen. “Hare Krishna Halleluja” is een sneer naar alle godsdiensten. Met “De Eerste Sneeuw” brengt hij het eerste van de drie Lieven Taverniersongs die hij gaat brengen. Jan verwijst ook nog even naar een quizvraag deze week in “Blokken” waarin geen van beide kandidaten ooit van Jan De Wilde had gehoord tot ontsteltenis van Ben Crabbé. “M'n Tant' Odile” was eigenlijk een groottante van Jan, Eddy Peremans geeft het nummer een hemelse gitaarpartij mee. Het is echt wel een soort “het beste van” want ook het fantastische “De Verdwenen Karavaan” passeert de revue. De frasering van onze bard is licht anders dan op plaat. “Wals Met Mathilda” werd door Eddy Peremans vertaald en deze drong erop aan dat Jan het zou opnemen. Hij zingt het al even ruig en rauw als Tom Waits. De reguliere set sluit hij af met “Otomobiel” maar we moeten niet lang aandringen voor de bissen. “Na Nieuwjaar” brengt hij met enkel pianobegeleiding van Kries Roose. Dan krijgen we met “Abadja” een nummer in plat Aalsts, “De Fanfare Van Honger En Dorst” is de laatste Lieven Taverniersong van het concert en met het het opgewekte “Joke” stuurt hij ons huiswaarts. De pastoor van Aaigem noemde hem omwille van dit nummer de pornozanger van den berg, dit heeft Jan een boost aan zelfvertrouwen gegeven.

Jan De Wilde is op zijn 75ste nog lang niet uitgezongen. Zijn stem is gruiziger dan vroeger, de frasering is soms ook lichtjes aangepast maar dit hoor je meer bij oudere artiesten. De soms aangepaste arrangementen maken dat de nummers fris klinken. De muzikale aankleding is van een enorm hoog niveau, je merkt dat deze muzikanten goed op elkaar ingespeeld zijn. Een hoofdknik van Jan is genoeg om elkaar te verstaan. Jan is op zijn stuntelige manier grappig, het is duidelijk waar Urbanus de mosterd heeft gehaald. Ik heb Jan De Wilde in de loop der jaren regelmatig gezien en dit was misschien wel het beste concert van allemaal. De lange staande ovatie was dan ook meer dan verdiend.

Lou van Bergen

Setlist : Hè Hè / Apocalyps / Communisten / Anneke Weemaes / Hier In Aaigem / Zussen / Lieve Loemoemba, Klotepa / De Westvlaamsche Leeuw / Een Vrolijk Lentelied / Hare Krishna Halleluja / De Eerste Sneeuw / M'n Tant' Odile / De Verdwenen Karavaan / Wals Met Mathilda / Otomobiel // Na Nieuwjaar / Abadja / De Fanfare Van Honger En Dorst / Joke

Foto's © JiVe